 |
| Најголем фраер во радувањето - Пике |
Сабота, 13 Ноември. Вечер за паметење во Каталонија. Вечер за паметење за искрените фанови на Барселона. Вечер на многу рекорди, но најважно од се вечер на најдобрата овосезонска партија на Барса.
Сезонава Барселона игра одлично на гости. На свој терен паднаа Атлетико Мадрид и Билбао. Барса имаше одлични партии и на домашен терен. Севиља и Панатинаикос примија „петарда“. Сепак и покрај не толку убедливиот резултат натпреварот против Виљареал слободно можам да го оценам како најдобра претстава на Барса.
Генерално формата на тимот оди во нагорна линија. Сите точки во тимот функционираат одлично во континуитет, на неколку последователни мечеви. Сепак натпреварот против „Жолтата подморница“ беше демонстрација на најдоброто од Барселона. За тоа придонесоа два фактори: 1) Одличната форма и 2) Катастрофална судиска грешка.
Натпреварот започна со фантастични 25 минути во кои Барселона приреди вистинско фудбалско задоволство. Одамна немам видено таков проток на топка, толку инвентивни додавања на средината на теренот, пронаоѓање на најдобро поставениот соиграч во поле, префрлање на тежиштето на игра во вистински момент. Сето ова можеше да се види од Барселона во тие први 25 минути. Во нив падна и првиот гол. Акцијата започната од „архитектите“ на Барса Чави и Иниеста, ја заврши Виља со интересно гол решение - го мина Марчена со мало поткопување на топката, за подоцна смирено да реализира. Сепак во овој период се случи и нешто скандалозно. Одново по феноменална акција од средината Меси беше проигран во празно. Педро дури и реализираше во ситуација кога остана без голман пред голот на противникот, но линискиот судија подигна знаменце за офсајд. Скандалозно! Прецизните аналитичари брзо после натпреварот преку ТВ снимката открија дека Меси бил 1.2 метри поназад од последниот одбранбен играч на Виљареал. И најлошо од се. Тимот излезе од колосек. Во следниот напад Нилмар постигна гол после одлична соло акција и лошото покривање од Абидал. До крајот на полувремето Барса играше нервозно и исфрустрирано. Се коментираа судиските одлуки кои до крајот на полувремето беа коректни, но судиите го навлекоа гневот на гледалиштето.
Во вториот дел тимот се смири. Потребни беа 5-6 минути за Барса да ја заигра својата игра. Експлозијата дојде по 13минути. Меси одигра неколку еден-два додавања со Педро за во свој стил да реализира со лоб од мртов агол. Ремек дело на „аргентинскиот волшебник“. Најважно од се работите беа поставени на свое место. До крајот на мечот се очекуваше се да помине мирно, но се случија уште неколку занимливи моменти. Судијата не го исклучи Максвел во ситуација кога фаулираше играч на Виљареал кој беше во позиција за гол, а резултатот го затвори Меси со гол од класична офсајд ситуација. По којзнае кој пат Меси забележа double-score зад своето име.
Фантастичната претстава на тимот вечно ќе ја памети Карлес Пујол – долгогодишниот капитен на тимот кој го одигра 500тиот натпревар во тимот. Голема чест за капитенот, голем јубилеј за еден професионален фудбалер. Доколку остане да игра до 40ка како што најави неколку пати оваа бројка може да оди далеку нагоре.
За крај уште еднаш ќе потенцирам дека ова беше најдоброто од Барса за оваа сезона, против најдобриот противник кој истрча од другата страна на теренот. Иако многумина го издвоија Лео Меси како играч на мечот сепак таа одлука е претешка за донесување. Дани Алвес остави 200% од себе на теренот, Иниеста имаше брилијантна партија и премногу убави дриблинзи и потези (буквално ги излуде халфовите на Виљареал), Чави беше маестрален, Бускетс одличен како трансмитер во акциите, Пујол стандардно добар во расчистување на опасностите, Максвел се подобар и подобар. Според ова јас би кажал дека ТИМОТ е тој кој заслужува оценка за најдобар на натпреварот. Тимот кој влегува во фантастична форма пред долго очекуваниот спектакл – Понеделник, 29 Ноември „Ел Класико“.
Поводот што по подолго време пишувам текст се Евро квалификациите и Македонската по малку тажна приказна во истите. Доста интересни и заплеткани изгледаат групите по 4 одиграни кола. На некои места патниците за ЕВРО 2012 веќе се наѕираат, други групи пак како нашата се тотална мистерија. Да сум до толку наивен и да не го користам здравиот разум би можел да напишам – „Дури и ние имаме шанси да фатиме приклучок“. Но за жал не е така! Навистина тажно!
Македонската фудбалска репрезентација е навистина чудна приказна. Таман сите ќе кренат раце од неа, ќе одиграме мизерна партија против административците од Андора (откако напуштиле од работа), ќе се изрезилиме до крај против Ерменија и повторно искра надеж, повторно нешто неочекувано – одличен натпревар против Русија, добра тимска партија – арно ама пак приказната завршува (овој пат) со незаслужен пораз. Натпреварот против Русија докажа едно најдобри сме кога се браниме со бункер тактика и дека дури ни против селекции како Андора и Ерменија не треба да се занесуваме со претерана офанзива – едноставно толкави ни се напаѓачките способности (Пандев извини ти си исклучок).
Што се однесува до Русите навистина треба да бидат пресреќни што заминаа дома со полни раце, иако ништо не покажаа. Полека, но сигурно се покажува дека „Словенечката шлаканица“, не целосно ја научиле. Сепак и покрај бледилото од „Филип Втори“ Русите се први во групата и така и ќе презимат.
Што се однесува до нас едно мало БРАВО! Искрено не очекував добра игра после 60тата минута кога најчесто паѓаме и излегуваме од колосек. Спротивно од тоа машки нападнавме токму во тој период кога сфативме дека противникот не е ништо посебно (барем денеска не беше). На судијата нема што многу да му се лутиме иако беше некако расеан на целиот натпревар. На Илчо нема што да му замериме иако промаши пенал. Слободно може да го прогласам за играч на мечот бидејќи се што се случи по интересно и тој беше тука. Штета за пеналот, но кога срцето се остава на терен публиката знае да награди.
Останатиот дел ќе го прокоментирам во неколку реда: Фантастични три репрезентации непобедливи и убедливи – Холандија, Шпанија, Германија. Едноставно незапирливи за своите противници. Германија до душа имаше не ресепектабилен противник, но оваа и победата над Турција и максималните 12 бода говорат сами за себе. Холандија не запира и продолжува да игра допадлив фудбал и да реди победи изразени со голема гол разлика. Незавршената работа во ЈАР ја преточија во позитивна енергија и максимална 12ка на стартот од ЕВРО квалификациите. Шпанија е уникатна фудбалска машина. Иако тимови машини користиме за екипи базирани на физичка сила и воиграност, оваа е со малку поинаков карактер. Убавината во играта, секој потег на теренот од бек – до центарфор, секој дриблинг, гол или проигрување – сето тоа Шпанците го претворија во уметност. Кога без на пример еден Чави, еден Цеск Фабрегас се гази Шкотска (иако резултатски не така изразено), а противникот ќе се „стави во шише“ тоа е само демонстрација на моќ на актуелниот светскиот владетел.
Деновиве по социјалните мрежи пишував на тема англиски фудбал инспириран од нечовечност на Де Јонг и кршењето нога на противникот при што судијата не свирна ни фаул. Тематиката во тие написи беше Англискиот фудбал – добро прикажан на телевизија, преноси со многу камери, репетиции, полни стадиони (пред се, дури и кога играат Кру – Нортемптон J). Но поентата е нешто сосема друго – позади целата таа добро организирана претстава стои неквалитетен фудбал – традиционалистички, долги топки, „тепање“ по теренот, остра и груба игра (толерирана од судиите), повеќе црномурести орачи по теренот отколку бразилски магионичари, повеќе британски воинствени фудбалери, отколку креативци. А публиката – иста како и фудбалот премногу врзана за традицијата. За стартот на Де Јонг следуваше „нормална“ бууурна реакција од целото гледалиште бидејќи нивниот „воин“ машки се бори. „Ако сакате борба организирајте гладијаторски игри!“ Затоа каков е фудбалот во лигата такви се и резултатите на репрезентацијата. Мизеријата против Црна Гора, Тунис на СП, Македонија и неинвентивноста се последица на играњето таков фудбал во првенството. Доколку нешто не променат (а тешко менуваат) нема да се потсетат долго на 1966.
Прекрасен фудбалски викенд се наоѓа зад нас. Екипите ги добиваат своите физиономии и го презентираат начинот на кој ќе играат во текот на сезоната. Полека, но сигурно гигантите го засилуваат темпото и влегуваат во посакуваниот ритам. Се случија неколку дерби пресметки. Конечно почнува да се игра вистински фудбал. Викенд програмата ја одбележаа две имиња – Бербатов и Де Геа (се разбира во позитивна смисла) и повредата на Меси (во негативна). Еве ги нафрлени моите коментари за викенд случувањата:
Димитар Бербатов – Само позитивни зборови за човекот од соседна Бугарија. Еден од најобвинуваните луѓе од навивачите на Јунајтед за „посната“ ланска сезона. Играчот за кого Алекс Фергусон одвои цели 30 милиончиња, а доби премалку. Но, Ферги ретко греши при големите трансфери. Во неделата Берба одигра животна партија и потсети на златните мигови од времето кога играше за Тотенхем. Бербатов прикажа се на овој натпревар – лесен прв гол, ремек дело со полу-ножички (гол за кој верувам дека пола од напаѓачкиот крем во Европа не може ни да сонува) и гол винер со глава со човек на себе. Импресивна статистика на Бугаринот. Иако во моментот Јунајтед делува анемично и дезориентирано ваквиот импулс од напаѓачот може многу да значи во продолжение од сезоната.
Давид Де Геа – Голманот на Атлетико Мадрид имаше фантастични 60 минути на својот „Винсенте Калдерон“. Велам 60 минути поради фактот што во периодот после 30тата минута го спаси Атлетико од вистински дебакл на дуелот со Барселона. Иако во моментот поради неголмански причини е дури четврти чувар на мрежата на Шпанија сепак партии како оваа можат да му донесат само голем прогрес и стандардно место во „Фуријата“.
Арсенал – Старата топло-ладно приказна! Жална приказна! Раскошен талент, течна игра, убава за око, но без ефект, без титула, без карактер. Статистиката на Арсенал во овие 5 кола и не дава право за остри и негативни коментари, но храбро ќе Ви предвидам дека приказната за Арсенал нема да има happy end ни на крајот од оваа сезона. Губењето бодови од просечни екипи каде само двајца играчи знаат да шутнат кон вашиот гол значи само едно – сеуште не сте го изградиле победничкиот менталитет. Дека приказната од лани се повторува говори и новата повреда на Цеск. Повторно клучните играчи почнуваат да се повредуваат на секој втор натпревар. Се чини проблемот на Венгер станува хроничен, односно упорно го форсира својот стил без никакви промени. Венгер се обидува да направи Арсенал како оној од времето на Анри, Пирес, Љунгберг, Беркамп, но проблемот е што од овие талентирани млади дечки (Волкот, Насри, Вилшер, Бендтнер...) само Фабрегас има карактер на погоре споменатите.
Манчестер Јунајтед – ситуацијата во Манчестер е доста интересна. На прв поглед се чини како Ферги пред почетокот на сезоната да имал состанок со Гигс и Сколс и да се договориле: „Ајде да го минеме Ливерпул по бројот на титули и одиме во пензија“. Секоја чест „ВЕТЕРАНИШТА“! Рајан Гигс и Пол Сколс се живи фудбалски легенди. Еден Дарен Флечер, еден Стивен Џерард, еден Керик може да се срамат кога ги гледаат овие бисери на британскиот фудбал. Да играш со исто срце, со истата желба за триумф, со истиот жар, со многу помала фудбалска кондиција на триесет и кусур години, тоа е нешто за респект. Сепак како што тргнале работите ветераните немаат поддршка од остатокот (барем засега): Руни е во очајна форма, Валенсија скрши нога, Флечер и Керик се катастрофа, одбраната со раставено дуо Рио-Видиќ е бледа ... Единствено квалитетот на Фергусон како стратег дава надеж дека Јунајтед може да се крене и да експлодира. Само да не биде доцна?!
Ливерпул – од очај во подлабок очај. Имав можност да следам неколку средби во Лига Европа. Колку само неубедливо делуваат против ништожни екипи. Иако играат со комбиниран тим на тие средби сепак тој податок кажува за длабочината на тимот. Сезоната за нив не би требала да биде поразлична од лани. Доколку стигнат до четворката треба да ја слават како да победиле. За Ливерпул, за тимот со најдобра публика – премалку.
Челзи – застрашувачки делува оваа машина на стартот од сезоната. Некои злобници ќе речат дека Челзи имаше лесни противници, но еден факт е јасен: загарантирана најдобра гол-разлика по само пет кола, убиствен напад, расположен Флоран Малуда, моќен Есиен, гранитна одбрана. Се ама баш се говори дека Челзи ќе ја одбрани титулата во Англија. Од почит кон Фергусон, не сакам да се осудам да го промовирам Челзи во старо-нов првак по само 5 кола.
Интересна ЛА ЛИГА – коментарите за Примера Дивизион ги оставам за целосен пост посветен на Шпанија. Само како вовед можам да спомнам дека Реал полека заличува на Мурињо-тим, но стабилно гради цврст менталитет. Барселона се опорави после киксот со Херкулес со две екстра победи. Првите три кола навестуваат два + еден битка за титулата (Барса и Реал + Атлетико).
П.С. Најнегативниот настан е повредата на Меси и бруталниот старт на Томас Ујфалуши. Среќа за љубителите на добриот фудбал е дека магијата на Меси ќе се врати за 10тина дена.
П.П.С. Задолжително погледнете го голот на Јари Литманен со ножички!
Прекрасна вечер за секој фан на Барселона. Една од најубавите. Отстранување на сомнежите за мотивираноста на членовите на „казнената експедиција - Блауграна“. Сомнежи за мотивираноста знаејќи го фактот дека дури осуммина од Барса станаа светски прваци, дел од нив се носители и на Евро титулата, а повеќето членови на тимот се носители на двојниот триплет титули од пред две сезони. Брилијантна партија на целиот тим кој покажа дека доколку е комплетен и вака обединет сеуште му нема рамен во Евро фудбалот. Не мора сите да се сложите, но ваква демонстрација на моќ над ни малку наивната Севиља е навистина за респект. Да ја задржите Севиља на помалку од два удари кон вашиот гол – тоа е навистина фантастично, но најмногу од се - не со дефанзива тука со комплетна офанзива, посед на топка, надигрување и демонстрација на напаѓачка моќ.
Пеп одново остана доследен на своите убедувања и визии за клубот за претстојната сезона. Одново покажа дека Ибрахимовиќ не е дел од неговите планови за стартните единаесет, па дури ни во резервната тројка што вообичаено влегува во игра. Сеуште сметам дека Ибра може да биде корисен, посебно на средбите со екипи кои негуваат деструктивен и затворен фудбал, но за да добие статус на редовен стартер ќе треба мнооогу, многу да докажува низ текот на сезоната. Минатата сезона Гвардиола покажа дека може да се потпре дури и на Бојан во ситуација кога Ибра играше фрустрирачки слабо. Сега кога пристигна фантастичниот Давид Виља и кога „деветката“ е се поизвесна позиција за Меси се наметнува прашањето каде и дали воопшто има место во составот за Швеѓанецот?
Еден од фактите што радува е блескавата партија на Лео Меси и неговиот шести хет-трик во дресот на Блауграна. Уште еднаш докажа дека е број еден, дури и во ситуација кога е недоволно физички спремен. Новото засилување за Барселона – Давид Виља уште еднаш покажа дека фантастично комуницира со Иниеста на теренот. Нивната одлична конекција на Мундијалот за едно полувреме ја пресликаа и на овој дуел. Полека но сигурно се создаваат две убиствени тандем линии – Чави+Меси и Иниеста+Виља надополнети од извонредните офанзивни бекови Алвес десно и Максвел лево.
Сезоната за Барселона започнува со трофеј. Надминат е дефицитот од првата средба. Една од екипите кои редовно најмногу даваат против Барселона (заедно со Реал, Атлетико и Виљареал) е демолирана на Камп Ноу. Порака до цела Шпанија – „Најдобри сме и сеуште мотивирани и гладни за успеси“! Ако по утрото се познава денот како што вели народната поговорка – за Каталонската гордост претстои уште една прекрасна сезона. Овој мундиалски состав со „првата виолина“ и „златна топка“ Лео Меси, еден од најдобрите десни бекови Дани Алвес, одличниот Абидал и младинската машинерија (Бојан, Хефрен, Дос Сантос, Тиаго...) ветува такво нешто. Додатен импулс би требало да биде скапото градење на Мадридскиот конкурент и „прес-харизматичниот“ Мурињо.
Фудбалскиот настан за кој четири години сонуваат врвните фудбалери од денеска влегува во нова фаза – фазата на елиминации. Од овде враќање нема. Само една репрезентација ќе го изоди овој пат непоразена. Останатите како во популарниот квиз ќе бидат „најслаби алки“.
Најпрвин поради одржување на континуитет ќе ги искоментирам во едно второто и третото коло на шампионатот. Во претходната колумна го опишав првото коло како едно од најлошите воопшто на светските првенства. А имаше и зошто. Видовме катастрофален фудбал подреден на тактиката, со копирање на делови од „Мурињо стратегијата“ за успех. Следните две кола донесоа далеку повеќе. Имаше и овде калкулантски натпревари, здодевни ремија, неефикасни средби, бункери пред гол и од се по нешто, но најважно од се – конечно видовме и неколку извонредни средби. Карактеристика на СП 2010 и на овие две кола е сепак нешто друго. Испаѓањето од игра на двата финалисти од СП 2006 Франција и Италија. Според она што како играчки кадар го понудија „азурите“ нивната елиминација и не изненадува многу, но имаа релативно лесна група. Французите пак според играчки индивидуализам и квалитет во „ростерот“ можеа да се пофалат малку повеќе, но кај нив фалеа две многу значајни работи – добар тренер и заедништво. Тие две работи не ги пронајдоа и затоа срамно го напуштија шампионатот.
Првата фаза во кратки црти изгледа вака: Најголеми пофалби за одат на сметка на Аргентина и Холандија за нивните сто настотни игри. Бразил и Португалија се прошетаа во „Групата на смртта“. Шпанија во последното коло мораше да докажува кој е кој. Јапонија и САД демонстрираа дека се физички најспремни репрезентации на СП. Србија се посрамоти. Германија и Англија можеа многу подобро. Конкакаф зоната има 5 од 5. Мексико има одличен состав и тренер. Чиле е фактор, а не аутсајдер. Австралија одигра најубаво второ полувреме. Виља е човекот на првенството до сега. Словачка е изненадување. Гана е единствена африканска што помина.
Сепак ова е делот од СП 2010 кој нема да се памети премногу. Вистинското започнува со ¼ финалето. Калкулациите повеќе не се во игра. Вистинскиот фудбал започнува. Поради познатиот изглед на победниците кои вкрстуваат некои уште од сега почнуваат да го типуваат финалето, па дури и победникот. Сепак она што е најважно и што стои како факт е дека – кој и да го освои Светското Првенство мора да ги елиминира најдобрите екипи на светот. Дали во финале или ¼ финале сеедно.
Најинтересни елиминациони натпревари би требало да бидат Германија – Англија и Шпанија – Португалија. Дуелот на „Панцирите“ со „Гордиот Албион“ станува вистинска класика. Формата на Англичаните не ветува премногу, но како што изјави Капело – „На оваа селекција и е потребна само мала искра за да го покаже најдоброто од себе!“ Таа искра е присутна и се очекува некој да ја испали. Кандидатите се многу. Германија е екипа за големи натпревари. Индивидуално не се сјајни, но тимскиот дух како и секогаш ги краси. Доколку ја играат познатата дисциплинирана игра и имаат свој ден можат да поминат понатаму.
Дуелот за Апенините е дуел за докажување. Роналдо против Шпанија или „Фуријата“ против „Белите Бразилци“. Формата на Шпанија не ветува премногу, но полека се создава хемија помеѓу играчите. Португалија демонстрираше сила против С. Кореја, но и две неубедливи реми средби. Кој ќе биде посконцнтриран на овој дуел? Ќе одигра ли Кристијано совршен натпревар? Ќе ја одиграат ли совршената „Тики-Така“ Шпанците?
Покрај двата шлагери, престојат уште 6 интересни средби со што ќе се добие кругот од 8 величествени. Тука продолжуваат елиминациите до конечниот победник. Како што започнав, така и завршувам: СПЕКТАКЛОТ ЗАПОЧНУВА!
Мојата последна колумна имаше наслов СП ЈАР 2010 – бесценето. Целиот свет замислуваше нешто бесценето. Прекрасно Светско Првенство, прекрасен фудбал, многу голови, убави потези, уживање на публиката. Меѓутоа...!? Иако е премногу рано после само едно коло да се донесува генерален заклучок за целото СП, сепак во моментот може да резимираме едно од најлошите први кола на Светските првенства.
Во еден мој текст од поодамна ја начнав дилемата дали изедначеноста на екипите значи намалување на квалитетот? За жал одговорот на ова прашање тежи кон позитивен. Како што тргнале работите во модерниот светски фудбал токму тоа се случува. Атомскиот фудбал со премногу трчање е присутен и почнаа да го играат дури и најслабите репрезентации. Па така помина времето кога можевме да гледаме како Бразил се поигрува со противниците од Азија, Африка... , како Франција доминира во своите натпревари, како индивидуалци од калибар на Робен, Кристијано, Роналдињо сами играат и ја забавуваат публиката. Во моментот како навистина да е дојден еден период кога имаме изедначување на квалитетот на екипите. Се помалку индивидуалните мајстории се гледаат на терените. Едноставно нема слаба репрезентација и нема лесен противник за никого.
Поткрепа на претходниот параграф е токму поминатото прво коло. Кое може да го изанализираме како премногу бавно, „бункерашко“, неефикасно, позиционо, резервирано, дипломатско, тивко... Карактеристика се малиот број на постигнати голови по средба и неколкуте изненадувачки реми средби на селекциите кои се сметаа за фаворити на почетокот. За изненадување може да се смета слабата партија на Англичаните, ремито на Франција со Уругвај, ремито на Италија, тешкиот пораз на Шпанија, неможноста на Португалија да се доближи до петерецот на БСК, поразот на Србија од Гана ... Дали тоа се изненадувања и само лош ден на фаворитите, потценување на противникот или нешто трето останува да видиме во следните две кола кои за некои од репрезентациите значат се или ништо. Токму поради тој факт и незавидната положба на некои од селекциите очекувам Светското Првенство да мрдне од „мртва точка“. Очекувам далеку поотворени натпревари и се разбира она што сите го очекуваме повеќе голови.
Како најпозитивно нешто што се случи на ова СП може слободно да кажам е репрезентацијата на ГЕРМАНИЈА. Великанот од селекција со три титули зад себе и уште неколку изгубени финалиња прикажа најдобар фудбал и го обели образот на фаворитите. Тоа беше единствениот натпревар во кој една репрезентација го понижи својот ривал. Доминантно, едноставно, лесно, комбинаторно, воиграно селекцијата на Германија презентираше прекрасен фудбал со кој само им најави на Србија и Гана дека следните нивни средби ќе им бидат пекол. Се покажа дека повредата на Михаел Балак може да дојде како нешто добредојдено. Бастијан Швајнштајгер одигра една зрела партија, поткрепена и поддржана од услугите на Кедира, секогаш одличниот Филио Лам и играчите од типот на Клосе и Подолски кои секогаш дават 200 посто за репрезентацијата, а многу помалку за своите екипи. Германците на оваа средба навестија дека се фактор и покрај тоа што немаат мега-ѕвезди во составот. Останува да видиме дали ќе го задржат истиот ритам и на следните натпревари.
Малку пофални зборови можам да дадам и за Холандија и Аргентина. Популарните „лалиња“ победија една силна репрезентација на Данска, но и тие одиграа премногу резервирано. Она што може да ги радува нивните фанови е фактот што оваа репрезентација има одлични замени на крилните позиции, па евенуалното отсуство на Робен, Кајт или некој друг лесно можат да го покријат со свежа крв од клупата. Аргентина одигра несвојствено за селекцијата која ја води Марадона. Едноставно и тие влегоа доста претпазливо, на крајот дури и премногу резервирано го штитеа својот гол, но сепак ја остварија целта. Сеуште не ги гледам Аргентинците како топ фаворит поради некреативната средина. Индивидуализмот е она што најмногу од сите го имаат. Дали магијата на Меси, Тевез, Милито, Агеро ќе дознаеме во елиминационата фаза.
Како добар предвесник воведната средба од второто коло започна со убедлива победа на Уругвај над домаќинот ЈАР од 3:0. Ако по утрото се познава денот не очекуваат подобри денови!
Спортот и спортистите се горди што секоја четврта година имаат Олимпијада. За повеќето спортисти постигнувањето на успех на Олимписките Игри е нешто најголемо и најдраго во кариерата. Фудбалерите пак се едно мало подмножество на спортисти за кои постои едно натпреварување што е подраго да се освои – СВЕТСКОТО ПРВЕНСТВО во фудбал. На секои четири години Светот застанува и еден месец дише во такт со збиднувањата на Фудбалскиот Мундијал. Годинава за прв пат во историјата Светското Првенство, 19то по ред се игра на „Црниот Континент“ во Јужно Афричката Република. Во стандардниот формат – групи од по четири екипи, па нокаут фази за најдобрите две од секоја група преку 64 натпревари во точно 1 месец ќе дојдеме до Светскиот Шампион кој наредните четири години до СП 2014 во Бразил ќе биде на тронот.
Учесници на СП 2010 се во моментот најдобрите 32 селекции на планетава (без Хрватска и Русија) кои се изборија за настап преку квалификации и баражи. Од нив само 7 селекции го имаат почувствувано пехарот во своите раце (некои по повеќе од еднаш). Значи остануваат 25 репрезентации кои ќе се обидат по прв пат да застанат на врвот, а меѓу нив и такви кои во моментот се сметаат за големи фаворити меѓу кои Шпанија, Португалија и Холандија. Целта на мојот пост е да направам една кратка воведна анализа на учесниците, фаворитите, прогноза за можен победник, репрезентации изненадувања, можни негативни изненадувања итн.
Она што може да се забележи од сликата е добро избалансираниот ждреб. Во секоја од групите имаме благ фаворит во смисла на поголемо искуство на големите натпреварувања и трофеи, но и одлични предизвикувачи составени од играчи кои претставуваат значајни алки во своите екипи. Многумина ја нарекуваат групата Г како „Група на смртта“, но прашање е дали истото не може да го кажеме и за групите А, Е и Ф? Во останатите четири групи редоследот е доста извесен и покрај тоа што навистина ништо, ама баш ништо на овој Мундијал не може да се земе како ИЗВЕСНО.
Репрезентации кои се во најтесниот круг за освојувачи се 1) Бразил, Аргентина, Шпанија, Холандија и 2)Англија, Италија, Германија. Намерно правам дистинкција на првите како репрезентации што играат убав фудбал за очи, но имаат во своите редови и winer-играчи и вторите – репрезентации кои знаат да добијат големи средби иако според квалитетот и убавината на фудбалот се еден ранг подолу. Збор-два за секоја од споменатите:
Бразил со своето педигре (5 титули) и многу, многу квалитетен фонд на играчи е неизбежен во листата на фаворити. Аргентина има премногу силен напаѓачки арсенал и најдобриот во последниве две сезони Лионел Меси. Можеби Марадона е најслабиот дел на оваа репрезентација, но гледајќи како ги прегрнува своите фудбалери на секој натпревар и повторно ќе речам убиствените стрелци задолжително е местото на Аргентина меѓу топ фаворитите. Шпанија и Холандија се двете селекции кои според мене имаат најмногу квалитет на различни позиции. Шпанците доаѓаат по двојна круна како победници од Европското. Тимот е мешавина на Барса + Реал (13 играчи) зачинет со уште неколку поединци (Торес, Навас, Силва). Имаат се што е потребно за да бидат на врвот. Најмногу ме плаши лош ден на целата селекција (како против САД на Купот на Конфедерации). Холандија е секогаш меѓу топ фаворитите. На ова СП би требало да одат далеку затоа што играчите се во вистински години за триумф. Робен и Снајдер имаа блескави сезони, Ван Перси се врати во одличен ритам после долгата пауза, Ван Бомел гарантира непробивна средина, Кајт, Ван дер Варт и неколку млади момци од Ајакс ветуваат највисок пласман.
Втората група фаворити ќе ја искоментирам во неколку заеднички реченици. Станува збор за репрезентации кај кои главна одлика е победничкиот менталитет пресликан од силината на нацијата воопшто. Тоа се репрезентации кои не играат фудбал за око, но едноставно знаат да се мотивираат и да одиграат феноменално. Играта им се базира на умртвување на противничката и давање голови по грешка на противникот. Можеби Англија малку отскокнува од останатите две, но освен јачината на Руни и негови добри партии не гледам друг адут кај нив за титула.
****
Како позитивни изненадувања најчесто се споменуваат две селекции – Србија и САД. И моето мислење оди во таа насока. Србија и САД задолжително ќе ги поминат своите групи, но дали и која од нив ќе има среќа (пред се со следниот противник) останува да видиме. Србија има одлични поединци. Нивната игра треба да биде слична на фаворитската тројка број два (Италија, Англија, Германија). Малку разочараа на подготовките, но се разбира вистинскиот збор треба да го кажат овде.
****
Како негативно изненадување типувам на Франција. Негативно во смисла на неминување на групата. Французите се во група со домаќинот и две Американски селекции со огромен потенцијал. Прегледувајќи ги нивните настапи на СП 2006 година и тогашниот фудбал и она што во моментот го играат имаме голем пад. Дали Гуркуф може да го замени Зидан? Дали Рибери може да биде носител? Дали Анри има сила во нозете за успех? Премногу ДАЛИ!
****
Почнува СВЕТСКОТО. Ќе уживаме заедно во следниве 30тина дена. Ќе коментираме и спориме за натпреварите. Ќе разменуваме мислења и правиме резимеа за секоја одделна фаза, за секоја позначајна средба. Шармот на овој Светски Шампионат е огромен. Се надевам дека ќе имаме што да видиме од фудбалерите. Нека победи НАЈДОБРИОТ.
Лигата на Шампиони на УЕФА е натпреварување со голема традиција. Колку и да се залажуваат некои фанови дека титулата од домашните првенства за нивните екипи претставува поголем престиж се лажат. Самиот факт дека од титулата во првенството не се добива никаква награда говори во полза на тезата за поголемата вредност на титулата од Шампионската Лига. А добивките во последните години се различни, но во просек последните неколку победници инкасираа на своето салдо добивки од околу 40 милиони евра. Годинашната Лига на Шампиони е пред крај, односно остана да се одигра уште финалето помеѓу Баерн и Интер. Шампионот ќе го дознаеме во сабота, но ајде да направиме еден мал преглед за тоа кој е рецептот за да се освои ЛШ.
Ако се земе во предвид податокот дека ниту една екипа ја нема освоено два пати по ред (ЛШ во форматот од 1992 па наваму) доаѓаме до неизбежниот заклучок дека рецептот е ѓаволски тежок. Состојките кои се потребни се уште потешки за наоѓање, а нивно добро компонирање за да се постигне саканиот резултат исто така. Морам да го нагласам ставот дека секоја година не победува најсилниот состав. Меѓутоа победникот си е победник, па гледајќи од таква перспектива никој после 15 години нема да се сеќава на фактот дека победникот за одредена сезона не бил најквалитетен.
Најчестите состојки за успех се добар стратег, екипа со традиција, екипа што знае да одигра на резултат, екипа што знае да одигра нокаут рунда, квалитетна екипа, среќа ... Кога човек ќе ги погледне наведенинте состојки редоследно веднаш за нив може да се врзат по една или повеќе екипи или актери: тренер - Мурињо, екипа за нокаут рунди - Ливерпул, среќна екипа освојувач - Манчестер, квалитетна екипа - Барса, Реал, Милан ...
Би сакал да образложам некои од примерите:
Состојката тренер што одвел екипа до триумф ја доделив на Мурињо од времето на Порто (постои можност да го повтори и со Интер). Значи еден од најголемите Португалски клубови (после Бенфика) можеме слободно да кажеме дека имаше златна генерација на играчи (Деко, Карваљо, Фереира...) меѓутоа елиминирањето на противници од ранг на Јунајтед е залуга на извонредниот тренер. Мурињо направи вистинска револуција со тој тим на Порто, па така големи пари се свртеа во клубот, а профитираше и тој самиот со преминот во Челзи. Нешто слично е и со Интер. Од губитнички тим со многу мала самодоверба (во Евро Куповите) Мурињо изгради еден стабилен Интер достоен за почит.
Ливерпул го ставив во екипи кои знаат да одиграат елиминациска рунда (двомеч) од причина што тимот знае да добива мечеви дури и кога има неповолен резултат на домашен терен. Значи тоа е тим кому не му пречи дали возвратниот дуел го игра дома или на гости. Со еден збор можам да кажам дека тој е еден од тимовите што играат со срце дури и кога се квалитативно послаби од противниците.
Квалитетна екипа освојувач. Ова категорија ќе предизвика полемика кај читателите бидејќи станува збор за субјективна категорија (секој си го замислува квалитетот на свој начин). Сепак мојот избор за квалитетен состав освојувач би бил: Барселона 1992, Реал 2000, Ајакс 1995, Милан 1994. Секако и полуписмен човек може да ги одвои ваквите освојувачи од на пример титулите на Порто, Јунајтед, Ливерпул. Тоа се трофеи остварени со убедлива игра низ целата сезона во ЛШ.
Категорија среќа. За оваа категорија или состојка за освојување може да кажеме дека е присутна во сите претходни. Можеме да кажеме дека Барса го имаше најквалитетниот состав во 2009, но мина полуфинале со гол во последна минута, Милан го победи Јуве 2002 без Недвед во здодевен натпревар на пенали, Ливерпул во 8 минути стигна 3:0 и победи на пенали над Милан итн. Сепак најдрастичен е примерот на Јунајтед во 1999 кога добија финале во две минути откако неможеа 90 минути да состават две додавања.
Како ќе го окарактеризираме годинешниот победник? Премногу тешко прашање. Но, она што би го напишал за Интер во случај да победи секако би важело и за Баерн во случај да го стори истото. А зошто? Затоа што тоа се две слични приказни, два слични патишта, а слободно можам да кажам дека следниве 5-6 години нема да помирисаат слична прилика да играат финале (останува да ме демантираат)!
Баерн Минхен. Докажано тренерско име со специфична фудбалска филозофија, доста оспоруван во минатата сезона, а имаше и зошто. Сепак годинава е на пат да освои тројна круна што навистина не е нималку лесна работа. Баерн е екипа со извонредна традиција во Лига на Шампиони и една од екипите кои играат со срце и во ситуации кога се послаби од противниците. За Баерн важат сите принципи на Германската фудбалска филозофија - игра до последен свиреж, трчење во сите 90 минути и нема лесно губење на средбите. Патот до финалето беше навистина тежок. И ако во ноември никој не им даваше шанса сепак успеаа да го фатат последниот воз во групата и да влезат во нокаут фазите. А имаа релативно лесна група. Сепак на крајот дури во последното коло мораа да победат кај Јуве. И победија! Следуваше тежок двомеч со Фиорентина. Судиската грешка од Алијанц Арената полека паѓа во заборав, но не и за „виолетовите“. Она што „Баварците“ ги прави заслужени финалисти се секако ОГРОМНАТА победа над Јунајтед и демолирањето на Лион. Главниот играч во скоро сите решавачки моменти кај Баерн е Арјен Робен - играч што не му беше потребен на Реал Мадрид (во сезоната без титула). Играч-џокер - Ивица Олич - „спасителот од нула евра“.
Интер. Фантастичен тренер - веројатно најдобриот во таа категорија на денешницата. Бледа сезона во ланската Шампионска Лига, но годинава доби ултиматум дека мора да оствари резултат токму тука. И Интер е во битка за тројна круна, но за разлика од Баерн Минхен повеќе од 30 години нема почувствувано финале, а повеќе од 40 години титула. Во однос на фудбалската филозофија тоа е би рекол синтеза на италијанското катанаџо и тактиката на Мурињо - важно е да се победи без некоја посебна убавина. Патот до финалето за Интер беше навистина тежок. Во групата со Европскиот владетел и двата големи тима од источниот блок лесно можеше да му се случи прерана елиминација. Висеа на конец со Динамо во Киев, а тешко поминаа и во решавачкото коло со Рубин. Она што ги прави залужени финалисти се елиминациите на двата гиганта - Англискиот и Шпанскиот првак. Дуелот со ЦСКА беше лесна „домашна задача“ за тренер од калибар на Жозе. Главниот играч кај Интер оваа сезона е (иронично) Весли Снајдер - играч што не му беше потребен на Реал Мадрид (во сезоната на залудно потрошени 250 милиони евра). Играч - џокер е Диего Милито. Сепак мора да се признае одличниот кадровски менаџмент и пополнувањето на слабите позиции со одлични засилувања - најпрво Милито и Мота, па Ето, па Лусио преку Снајдер до зимското откритие Горан Пандев.
За крај на овој пост би завршил со заклучокот дека завршува уште една сезона од Шампионската Лига интересна и привлечна од почеток до крај. Новиот шампион ќе освои „триплет“ титули и ќе биде во позиција да игра за 6те возможни титули во една сезона (нешто што само Барса лани го направила). Постои опција Македонија да добие освојувач на титула во името на Горан Пандев. Со нетрпение го очекуваме финалето!
Добровечер дами и господа присутни пред малите екрани! Ова е реваншот од полуфиналната пресметка помеѓу Барселона и Интер. Интересно е тоа дека Интер е во голема предност пред возвратниот дуел. Замислете, Интер славеше на „Џузепе Меаца“ со 3:1. Да ви ги најавам составите...
... 12та минута пробив на Меси по десната страна додава ниско по земја за Ибрахимовиќ и 1:0 води Барселона...
... Тотално затишје и едните и другите како да стравуваат од резултатот...
... 56 минута 2:0 Чави до Меси, а овој постигнува прекрасен гол со шут откосо од 15ина метри...
... Хазардерска игра на Жозе Мурињо. Нешто на што сме навикнати од него. Во игра го внесува Балотели на местото на Валтер Самуел. Мора да се брка поволен резултат и да се постигне толку посакуваниот гол.
... Месиииии и 3:0! Ураган на Камп Ноу ...
...Барселона му докажува на фудбалскиот свет дека во моментот е неприкосновен владетел!
******
Вака почитувани читатели замислуваат и за тој резултат сонуваат поголемиот број љубители на Каталонскиот гигант – Барселона. Вистина или Предизвик!? Моментот на вистината за кој една недела чекавме е денеска – среда 20:45 на феноменалниот Камп Ноу. Со специјално креирана кореографија која ќе ја направат над 90 илјади фанови сите облечени во дресови на Барселона, со песна од нивните грла, со навивање кое ќе го направи секој играч на Барселона многу помоќен од бледите перформанси на Меаца ... Да таков ќе биде амбиентот за најважниот дуел за цела Каталонија!
Сите па дури и најбитните фаци во Интер беа свесни и свесни се дека и со 3:1 не завршиле скоро ништо на нивниот стадион. Затоа Интер ќе мора да одигра уште една блескава партија за целосно да ја совлада Барселона. Дали Интер и способен за такво нешто останува да видиме. Има ли Мурињо уште еден „Ас из рукава“ (што би рекле србите)? За да дојдеш на Камп Ноу и да ја победиш Барселона треба многу повеќе од тактика. Многу повеќе од трчање и „паркирање на автобус“ пред својот шеснаесетник. Сепак Интер против Челзи покажа дека знае да одигра и поинаку од она што сите за него знаат и што од него очекуваат.
Барселона е стандардно добра пред своите гледачи. Штудгарт прими 4 гола, Арсенал исто толку. Штудгарт го виде големиот Меси и Арсенал го виде големиот Меси. „Џузепе Меаца“ го сокри Меси! Дали ова ќе биде негова вечер? Во едно свое интервју Гвардиола рече: „Тој ќе им врати“! Го знаат тоа сигурно од Интер. Доколку малиот генијалец има своја вечер за нив ќе биде претешко. Сепак она што и треба на Барселона е ладна глава и играње на својата игра. Убиствен пресинг на одбраната на Интер и стабилна дефанзива која нема да греши. Ќе биде потребна и мала среќа, но и рано отварање на резултатот (задолжително во прво полувреме). Доколку се влезе со 0:0 во второ полувреме притисокот ќе биде преголем за континенталниот владетел.
Тактиката на Гвардиола против тактиката на Мурињо. 11(+90.000) против 11. Дефинитивно финале пред финалето. Ја очекуваме најголемата пресметка видена последните неколку години. Дали Каталонија ќе има уште еден празник или ќе плаче? Ќе биде ли Меси одново задржан од дефанзивата на Интер? Ќе проработат ли повторно Милито и Снајдер? Ќе одигра ли Ибра една комплетно добра партија во дресот на Барселона? Ќе погоди ли Пандев во Лигата на Шампиони? Ќе биде ли само почесен голот на Пандев во неуспехот на Интер?
На овие и на бесконечно многуте прашања што ми се вратат низ главата одговорот ќе го дознаеме вечерва. Нека победи подобриот тим!
Предлог тикет (сабота)
| Манчестер Ј. | vs. | Тотенхем | 1 | 1,50 |
| Болтон | vs. | Портсмут | 1-1 | 2,35 |
| Вест Хем | vs. | Виган | п2+ | 2,80 |
| Арсенал | vs. | Манчестер Сити | Х2 | 1,60 |
| Леверкузен | vs. | Хановер | 3+ | 1,45 |
| Нирнберг | vs. | Борусија Дортмунд | 3+ | 1,80 |
| Валенсија | vs. | Депортиво | 1-1 | 2,00 |
За да го намалите ризикот можете да одиграте следно:
Болтон – Портсмут 1 (1,55)
Вест Хем – Виган 3+ (1,70)
Помалку чудно, но сепак и тоа се случува. Цела Европа е воздушно блокирана од Исландскиот вулкан и неговата пепел. Вулканот не го интересираше, а и не можеше да претпостави дека во фудбалска Европа следниве три дена се играат најважните натпревари во Шампионската Лига и Лигата на Европа. Претходно споменатата неприлика ја натера експедицијата од Барселона да патува до Милано на нестандарден начин – преку Кан за Милано („Преку Берово за Ниш“) .
Барселона како така го заврши нестандардното патување. Во стил на кадетска екипа од Балканот кога учествува на значајно натпреварување „блауграна“ момците со модерен автобус поминаа скоро 1000 километри за да стигнат на време за мега дуелот со Интер. Така е трети пат сезонава, но овој пат премногу различно. Се е исто, но толку различно! Ќе биде ли ова трета среќа за Интер или Барса повторно ќе ги направи „нероазурите“ гледачи плус на нивниот стадион (во правата средба беше така)?
Лани додека мојот блог одеше на друга платформа имав една анализа за натпреварот на Барселона со Интер на Камп Ноу. Моите претпоставки за силните страни на Интер и предноста во однос на Барселона за таа средба не се покажаа како исправни. Барселона без Меси и Ибрахимовиќ го прегази Интер во блескаво тимско издание и фантастични перформанси на средниот ред предводен од Чави и Иниеста. Во тој пост наведов три работи што може за Интер да значат предност: екс-мадридиста фудбалерите, Самуел Ето и факторот Жозе Мурињо. На таа средба ниту еден од овие фактори не направи некаков ефект. Дали може да се повтори истата ситуација. Познавајќи го последниот од трите фактори – Жозе Мурињо сметам дека „Специајлниот“ нема повторно да ја повтори истата грешка. Ова се негови дуели, ова се натпревари на кои секогаш знаел да постави добра тактика и што е најважно да добие посакуван и поволен резултат. Сепак од друга страна Барселона во моментот има тренер за почит во Пеп Гвардиола. Младиот стручњак е современо тренерско изненадување и освежување во таа категорија во фудбалскиот свет. Можеме да се чудиме и да останеме со подотворени усти гледајќи ги успесите на Гвардиола во една година, но и шареноликоста во тактиките и приодот кон секоја средба на неговиот тим. Затоа ако некој смета дека Интер на овој меч е во голема предност поради факторот Мурињо – се лаже!
Сепак постои еден друг фактор што на овој двомеч може да се покаже како многу поважен за Интер. Самуел Ето е играч со форма во нагорна линија и играч за решавачки средби. Ако на првите две средби со својот поранешен клуб не дојде до збор – дали е ова време и место да го каже решавачкиот збор? Оставам голем простор дека Ето ќе биде еден од клучните во евентуален триумф на Интер.
Во однос на Барселона и нејзините клучни состојки за комплетен триумф над Интер (после двата меча) тие се повеќе од јасни. Дисциплинирана тимска игра подредена на Меси, голем придонес на играчите на кои противниците забораваат (Педро, Кеита) како во дуелот со Реал, расположен Златан Ибрахимовиќ и добра одбрана. Она што не и одговара на Барселона е средба како онаа со Еспањол. Иако Гвардиола на оваа средба не го покажа препознатливиот стил на игра наметнат во последните месец дена сепак слободно може да се каже дека ваква средба некогаш мораше да дојде. За Барса истата може да биде и од голема корист, односно како еден вид предупредување. Подобро против Еспањол отколку против Интер. А што приреди Еспањол? Агресивна игра со бркање далеку на половината на Барселона и ситни ама чести фаули на средината на теренот. Откако „еспањолците“ се изморија и требаше да бидат егзекутирани на сцена стапи арбитерот со сомнителен црвен. Главната грешка на оваа средба според мене е обидот за копирање на истата тактика од Ел Класико. Но, Гвардиола овој пат играше против екипа која не знае да нападне, за разлика од Реал. Можеше Барса да чека на своја половина и 180 минути, а да не дочека повеќе од 5 истурени играчи од противникот. И со играч помалку во ситуација кога Барса заигра со 3 + 3 (напад - средина) играчи се виде дека тимот е многу покомбинаторен и поопасен. Сепак мина таа тешка средба и Пеп не би требало да ја повтори истата стратегија. Против дефанзивни тимови таква не проаѓа!
За крај на анализата би сакал да го споменам единственото фудбалско вредно од Македонија – Горан Пандев. Пандев е играчот со кој треба да се гордееме сите. После полусезонската голгота дочека да игра во фантастичен тим и да стигне до врвот на фудбалска Европа. Лично сметам дека на оваа средба ќе добие шанса од клупата бидејќи на Мурињо му се потребни повеќе тркачи отколку креативци. Се надевам ќе има што да покаже нашиот Гоче во овој двомеч, па и дека ќе постигне и гол. Сепак тој веројатно ќе биде доволен само за нашата македонска фудбалска историја. Конечен триумф на Интер е тешко остварлива опција со оглед на тоа што го има Барса да го понуди. Колку и да звучам пристрасно ова се години во кои Барса пишува досега невидена фудбалска историја. Барса игра феноменален all round фудбал, фудбал против сите тактики, против сите деструкции, против сите фолиранти. Сепак - Фудбал е! Ќе видиме!
